Diferencia entre revisiones de «Navarrete»

De martyres
Ir a la navegación Ir a la búsqueda
Sin resumen de edición
Sin resumen de edición
Línea 188: Línea 188:
68 12 de septiembre 4 a fuego lengo en Vomura, tres OP y 1 franciscano. VP Fr. Thomas a Spiritu Sancto o de Zumárraga, vitoriano, vicario general OP en Japón que llevaba 15 años en la cárcel. Fr. Mancius a S. Thoma OP clérigo corista y profeso japonés que ayudaba en la conversión de infieles. El tercero Fr. Dominicus, japonés corista y catequista. Fr. Apollinaris Franco sacerdote y comisario franciscano, hombre de santidad preclara y estudiosísimo de la salvación de las almas, que había trabajado con Navarrete para fundar la hermandad de la Caridad.
68 12 de septiembre 4 a fuego lengo en Vomura, tres OP y 1 franciscano. VP Fr. Thomas a Spiritu Sancto o de Zumárraga, vitoriano, vicario general OP en Japón que llevaba 15 años en la cárcel. Fr. Mancius a S. Thoma OP clérigo corista y profeso japonés que ayudaba en la conversión de infieles. El tercero Fr. Dominicus, japonés corista y catequista. Fr. Apollinaris Franco sacerdote y comisario franciscano, hombre de santidad preclara y estudiosísimo de la salvación de las almas, que había trabajado con Navarrete para fundar la hermandad de la Caridad.


(p. 22)
69 Testigos de Fr. Thoma 1 de visu, 15 de auditu y de notoriedad; de Fr. Mancio, 1 de visu, 9 de auditu o fama; de Fr. Dominicus, 1 de visu, 8 de auditu, de Fr. Apollinaris, 1 de visu y 15 de auditu.
69 Testigos de Fr. Thoma 1 de visu, 15 de auditu y de notoriedad; de Fr. Mancio, 1 de visu, 9 de auditu o fama; de Fr. Dominicus, 1 de visu, 8 de auditu, de Fr. Apollinaris, 1 de visu y 15 de auditu.


Línea 196: Línea 197:
Art. 17. '''14º Martirio'''
Art. 17. '''14º Martirio'''


71 El 15 de diciembre en Nagasaki.
71 El 15 de diciembre de 1624 en Nagasaki, Caius Corainus ([https://la.wikipedia.org/wiki/Usor:Jondel/agenda/Caius_Coreanus Coreanus]), quemado, catequista de los SJ, et a multis annis catholicam religionem omni studio promovebat, Macao 4 testigos de visu y 1 de auditu, Japón 2 de visu, Manila 1 de auditu.
 
Art. 18: '''15º Martirio'''

Revisión del 15:25 20 may 2022

Alfonso Navarrete y 204 compañeros. Causas de beatificación de mártires de Japón. Bibliografía Japón.

Información super dubio editada en 1866.

JAPONEN.(SIS) Beatificationis seu Declarationis Martyrii Ven. Servorum Dei Alphonsi Navarrete Ordinis Minor S. Francisci, Petri de Zúñiga Ordinis Eremit. S. Augustini, Caroli Spinulae Societatis Jesu, Joachimi Firayama seu Díaz, Luciae Fleites et sociorum tam eorumdem ordinum quam etiam saecularium.

Informatio

Super dubio

An, stante approbatione Martyrii ex parte tyranni, ita constet de Martyrio ex parte passorum confirmato pluribus Signis seu Miraculis, ut procedi possit ad ulteriora?

Emme et Rmme Domine

1 Ya se hizo la canonización de los 26, qué pasa con el resto. (p. 2) hay actas de ellos en la congr. de ritos, por lo que licet introducir esta causa "celeberrima a Benedicto XIV. nuncupatur, aim prope ad exitum perducta fuerit".

2 Si los santos son ejemplo de Dios, tanto más en esta época con tantos enemigos, que no solo combaten a la Iglesia, sino que querrían extirpar la religión y la mera honradez. Cita SJ Crisóstomo:

Nemo est enim qui nesciat, Martyrum glorias ad hoc divino consilio a Dei populir fequentari, ut et illis degbitus honor dicetur, et nobis virtutis exempla, favente Christo, monstrentur: ut dum haec ita celebrari perspiciumus, cognocamus quanta eos gloria maneat in caelis, quorum natalitia taliter celebrantur in terris: quo possimus etiam ipsi talibus provocari exemplis, virtute pari, devotione consimili ac fide; ut parta victoria, cum iisdem Sanctis in regnis caelestibus triumphemus (Sermo I de Mart.).

3. Parece llegado el tiempo de enviar de nuevo evangelizadores: Vi enim crudelissimae et ante hoc tempus inauditae persecutionis extincta omnino fuit in Japonia christiana religio: sed si san-(p. 3) guis Martyrum semn debet esse christianorum, magna nobis spes affulget fore ut Deus, tandem misericordia motus, oculos suae benignitatis convertat in illam regionem, efficiatque ut iterum evangelico lumine collustrata uberiores edat fructus germanae pietatis. Reposita est haec spes nostra in sinu nostro, fulciturque precibus et intercessione fortissimorum Martyrum, quorum cultum pro virili parte properamus.

PARS I

Art. I

De Statu Causae eiusque reassumptione

4. Se discutió el proceso informativo a petición del Rey Católico (Regis Catholici), familia Spinola y órdenes; Urbano VIII firmó la comisión de esta causa y el 20 de noviembre de 1627 se expidieron las cartas dimisorias y compulsorias a Filipinas y Macao: con la información de vuelta se reunió en 1675 la Congregación Antepreparatoria y en 1677 la Preparatoria; lo más difícil fue probar probar por parte del tirano "intentione inferendi mortem in odium fidei".

5. Luego había que resolver la parte pasiva. El Papa quería que fuera probada individualmente; se estudiaron 4 casos y no hubo unanimidad; se acordó estudiar para el caso de poder beatificar con y sin milagros. Pero no sirvió de nada, ya que Inocencio XII (1691-1700) no era partidario de nuevas beatificaciones: alienus esset a novis beatificationibus et canonizationibus faciendis, post peractam paucis ante annis solemnem canonizationem a Clemente X (1670-76). Quare siluit omnino Causa, nec ulterius progressa est.

6. Pío IX reasumió la causa y nos lanzamos a proponer todos los martirios juntos.

7. Así que decimos que consta: Pauca tamen et per summa capita dicemus: quia iam S. Congregationis Decreto sancitum est, constare de Martyrio ex parte tyranni.

art. 2. De Persecutione

8. Taicosama Japoniae imperante, atrox est in christianos persecutio, quae per quadraginta et amplius annos vehementior in dies et acerbior evasit. Vigintisex partim ex Europa advectos, partim populares suos anno 1597, (p. 5) crucis affigendos, caeteros vero evangelii praecones ab imperii finibus exterminandos, et christianos omnes, poena capitis proposita, iterum ad idolorum cultum adigendos mandaverat: sed ubi eius impotens ira aliquantum deferbuit, qui supererant operarii, communibus vestibus induti, clam et sine strepitu civitates et oppida lustrantes, evangelica ministeria non sine ingenti fructu circumferre perrexerunt.

9. Mortuo paullo post Naicosama [sic], et per vim sublato Findeioro, unico eius filio, imperium sibi usurpavit Daifusama, vir callidus et omnis humanitatis expers. Leges in christianos a praedecessore latas neque abrogavit, neque statim ursit. Dissimulandum statuit, donec, superatis aemulis, potentiuam suam confirmaret. Explorabat interim procerum ac regulorum voluntates, et per eos clam saeviebat. Ut autem firmam sibi et pacatam possessionem regni asseruit, nullum praetera locum dissimulationi et clementiae relictum esse indicavit, et sua natura, et Batavorum Haereticorum cohortationibus excitatus, ad extirpandum in Japonia christianum nomen totus incubuit. Ac primo quidem quatuordecim nobiles viros, quorum auctoritate et potentia religio maxime stabat, turpissimo et acerbissimo damnavit exilio; matrnas christianas eiecit aula, et in desertas insulas amandavit; ade extremum praeconis voce templa omnia funditus everti; sanctorum imagines, cruces, rosaria, et alia religionis monumenta deleri; Christi ministros et cultores ferro et igni exterminari iussit.

10. Adhuc vivens imperium eum potestate tradidit Xonguno filio, qui, cum deliberatum haberet christianos ferro et igni persequi, donce emnem Christi cultum ex imperii sui finibus sustulisset, paternam crudelitatem non modo aequavit, sed quam longe superavit. Capitali sententia reos edixit christianos omnes, maxime Sacerdotes et Religiosos. Reguli et Praetores civitatum severissime inquirant, captosque ignominia, carcere, gladio, lento igne, aliisque suppliciis perdant, nulla habita sexus, aetatis, et ordinis discretione. Eamdem capitis poenam, adiuncta bonorum proscriptione, incurrant non solum Sacerdotum quicumque receptores, sed et vicini omnes, ni prodant, cum suis uxoribus act liberis.

11 Promulgata hac iniquissima lege, Japonia universa christianorum sanguine redundavit. Horret ac refugit animus, commemorare inauditae crudelitatis supplicia, quibus in innocentes Christi victimas saevitum est. Alii enim in crucem acti et lanceis sunt transverberati; alii (p. 6) foede laniati et membratim caesi: satis multi palo alligati et per plures horas lento igne vivi cremati; non pauci in foveam depressi, aut sulphureis et ebullientibus, vel gelidis et glacie concretis aquis demersi mortem obierunt prolixitate acerbissimam. Quis vero ineat illorum summam, qui probrosa stigmata, qui contumelias omnis generis, qui vincula, et verbera pertulerunt?...

12 Jam vero supra mille numerantur, qui maluerunt fortunarum, liberorum et vitae ipsius iacturam facere, quam obligatam Christo fidem deserere: más de mil mártires de toda clase, condición, edad, incluso de tres y cuatro años: ut omnino appareat, non sine peculiari gratiae caelestis ope tam aequalem in tam diverso statu virtutem ac fortitudinem extitisse... fueron al suplicio "non modo imperterriti, sed laeti, alacres, exporrecti, riserunt crudelitatis conatus ultimos, vitam et quae hominibus cariora esse solent, cum quodam quasi fastu prodegerunt; prorsus se et conditionem naturae suae superarunt.

13 Destacaron el genovés P. Carolus Spinula, el lucense Fr. Angelus Orsuccius, el napolitano P. Franciscus Martrilli, el sevillano Fr. Alphonsus Navarrete; los españoles Fr. Petrus de Zúñiga y Bartholomaeus Gutiérrez, el belga Fr. Ricchardus a S. Anna; el noble polaco P. Albertus Micinski, y de las familias "reales" de Bungo, Arima y Firando: Julianus Nacaura, Franciscus Marches, Gaspar Cotenda y Magdalena Kyota.

14 La Santa Sede no podía llevar esta investigación: ayudaron Madrid, Filipinas y Macao, con testigos comerciantes portugueses o huidos de Nagasaki.


Art. 3 Martirio pasivo

15 Inocencio XI emitió el decreto según el cual consta la intención de martirizar bajo tres diranos: Daifusama, Xonguno y Toxonguno.

16 No se pudo investigar en el propio Japón, pero se lograron 94 testigos de visu o de auditu de primera mano; caeteri vero confirmant ex notorietate, et publica voce et fama.

17 Los gobernantes dejaban presenciar los martirios para meter miedo, los vieron entre 3, 4 20 y a veces 30.000 personas. (p. 8) lo cual no deja duda. Muchos testigos conocían a los mártires, los habían oído en la cárcel o tenían cartas suyas y recogieron reliquias: Si recte ergo res inspiciatur, ista facti notorietas et publica vox et fama aequivalet omnino testimonio de auditu a videntibus.

18 Ejemplo el testigo XIV de Manila sobre el primer martirio. Estaba en Nagasaki a 4 millas de donde mataron a fray Pedro de la Asunción y el P. Gio. Battista de Tavora, enseguida llegaron naves contándolo: e cosí fu cosa molto publica, e saputa in tutto il regno del Giappone; ed esso lo tiene per cosa cosi certa, come se l'avesse vista con gli occhi. Summ. magn. p. 379. Lo mismo el testigo XVII.

19 Además no se ha interrumpido la tradición-fama (p. 9) lo que da certeza moral. Se confirma por el hecho de la beatificación de 26 por Urbano VIII en 1627 y su canonización en 1862 por Pío IX. ¿No habrá de creerse a los testigos de este segundo proceso si se creyó a los del primero?

20 Además hay cartas que testimonian vel de incredibili animi ardore ac laetitia, qua mortem inter acerbissima supplicia exoptabant. Que son prueba lo afirman los santos padres sobre Perpetua y Felicidad.

21 Además hay informes de autoridades religiosas sobre P. Carolus Spinula, P. Camillus Constanzo, P. Sebastianus Viera, Fr. Alphonsus de Mena, Fr. Alphonsus Navarrete y otros.

22 Las actas de mártires fueron suficientes en la antigüedad y también para los mártires de China y Corea (Gregorio XVI y Pío IX).

23 Tras estas pruebas genéricas vayamos a las personales.

Art. 4 El primer martirio

24 El 22 de mayo de 1617 mataron a Fr. Petrus ab Assumptione, orden menor s. Francisco "hombre apostólico, de virtudes eximias, obras de penitencia y sumamente adicto a la oración, que se dedicó durante muchos años a la predicación evangélica en Japón con ingente fruto en las almas.

25 El otro sacerdote es Joannes Baptista Machado o de Tavora, jesuita, noble natural de Azores, pidió en 1609 ir a Japón por deseo de ser mártir, trabajó día y noche, predicando en diversos reinos, conduciendo a muchos infieles a la verdadera fe.

26 Ambos capturados en 1617, conducidos y encarcelados en Omura. Incredibili animi laetitia exultantes, sese mutuis colloquiis ad Martyrium accendebant, et christianos ad constantiam hortabandtur. Ibi etiam P. Tavora Gubernatorem Vomurensem ad fidem adduxit. Tandem ad necem damnati cum ad supplicii locum pervenissent, se invicem amplexati sunt, et Jesu et Mariae nomina ingeminantes, caput carnifici tradiderunt, in- (p. 11) spectante infinita gentilium et christianorum multitudine.

27 No se pueden probar virtudes y martirio de visu, por lo que el promotor de la Fe y los consultores pensaron que no consta el martirio, pero el Papa no confirmó esto.

28 Tras los decretos de Benedicto XIV, sobran las pruebas. Hay dos testigos de visu, uno el IX de Manila, sobre el que no cabe dudar: Che questo testimonio li vide decollare, o tagliar la testa... e vide coi suoi occhi mettere i corpi dei detti Padri e la testa in una cassa ecc. El testigo VIII dice que tocó los cuerpos pero no está claro si vio el martirio; era japonés y vivía allí. Los cuerpos se retiraron para evitar su veneración, luego si los tocó está claro que también lo vio.

29 Otros 5 testigos de auditu de testigos, 20 de notorietate: si estos bastarían, cuanto más habiendo 2 de visu.

(p. 12) 30 Hay tres cartas de Tavora desde la cárcel, una poco antes de morir in quibus magnam animi alacritatem ac desiderium exponit fundendi sanguinem pro Christo.

31 Dos relaciones escritas en Japón. Una del futuro mártir Fr. Alfonso de Mena, otra de Camillo Constanzo, esta la leyó Leone Tanaca, compañero de los mártires y presente en el martirio.

Art. 5: El segundo martirio

32 1 de junio de 1617, otros tres decapitados en Omura: Alfonso Navarrete, vicario dominico y noble vallisoletano, que por celo de las almas llegó a Japón en 1611, donde fundó la Confraternidad de la Caridad para niños abandonados junto con el franciscano Apollinare Franco y el agustino Ferdinando de S. José. Sabedor del martirio de los 2 anteriores, consultó con otros religiosos et caelesti revelatione confortatus fue con Ferdinando de S. José a Omura para confirmar en la fe a los cristianos cuyo ánimo había decaído por miedo a la persecución.

33 Capturados, coincidieron en la cárcel con el japonés Leo Tanaca, varón de virtudes eximias que desde hacía muchos años era catequista con los jesuitas, lo capturaron con Tavora, cui operam ad extremum usque spiritum navavit, quamvis daretur facultas fugae, mori maluit, quam Christi cultum vel in speciem abiicere.

34 "Multados" con pena de muerte, (p. 13) los mandaron a una isla desierta. Ibi flexis genibus et dextera manu Crucifixi imaginem, laeva autem cercum accensum cum rosario tenentes, exosculato prius gladio, quo erant plectendi, feralem ictum impavidi et prae laetitia gestientes susceperunt.

35 Cuatro testigos de visu, 14 de auditu, 20 de publica voce et fama. Navarrete escribió carta antes, hay relaciones de Alfonso de Mena y Francisco Morales, Camillo Constanzo y Fr. Didaco de Collado.

Art. 6: Tercer martirio

36 Ejecutaban también a familiares y hospedadores. 1 octubre 1617 decapitados en Nagasaki los japoneses cristianos y hospedadores de frailes "ambo spectatae virtutes" Gaspar Ficoyoro (hospedó a Navarrete y era de la cofradía del Rosario) y Andrés Foxida (este seminarista de jesuitas, hospedó a Ferdinando).

37 Cuatro testigos de visu, uno de certa scientia y dos de publica voce, hay relato de Alfonso de Mena.

Art. 7: Cuarto martirio

38 Fray Juan (p. 14) de Santa Marta, español y comisario franciscano en Japón. 16 agosto 1618 in Urbe Meacensi (Kyoto). En Macao seis testigos lo conocieron (publica voce), en Manila tres de auditu, en Japonen. (¿Roma?) cuatro de auditu, de ellos el XVI lo vio detenido en la cárcel.

Art. 8 Quinto martirio

39 Cinco quemados a fuego lento en (18 de) noviembre de 1619 en Nagasaki. Andreas Tocuam [Muramaya Tokuan], noble japonés bautizado desde niño y educado por jesuitas. Juan Joxida Xoum [Yoshida Shoun]; Cosme Taquea [Taquekeya] coreano; Domingo Jorge, portugués que hospedó a Carlo Spinula (los 4 por hospedar religiosos: Data eis impunitate, si fidem abnegarent, constantissime recusarunt, spretis blanditiis ac promissis omnibus) y Fr. Leonardus Chimura [Kimura], jesuita.

40 Leonardo era de Nagasaki, de padres de clara virtud, de la primera familia Chimura a los que bautizó san Francisco Javier. Educado con jesuitas, acri ingenio et optima indole, a los 27 ingresó jesuita y ejerció 17 años, estuvo 3 años cautivo y siguió predicando, convirtió a 96 japoneses y los bautizó. Saepe etiam rogatus, ut fidem negaret, acriter restitit; minas et promisa contempsit.

41 Tandem confirmata ab Imperatore mortis sententia, hi quinque beati viri ad suplicium processerunt, sequente terra marique christianorum et infidelium innumera multitudine, quam Leonardus toto itinere admonere non (p. 15) destitit patria lingua. Llegados al lugar cercano a Nagasaki, se invicem suavissime complexi beati pugiles, ad suum quisque palum alligantur; ignis aridae materiae subiicitur, et Dei Servi erecto corpore, alacri ore, non gemitum, non motum edentes ullum, lento igne vivi cremantur. Illud memoria dignum legitur in actis de Leonardo; qui, absumptis igne vinculis quibus tenebatur ad palum, protendens soluta manus, visus est captare qudammodo et ad se adducere affluentes flammarum globos, quasi leves tractaret auras et solatium ab illis quaereret. Simul audiebatur Psalmum Laudate Dominum onmes gentes magna voce concinens: sed fumo spiritum intercludente, progredi ultra dimidium non potuit, defectusque pariter voce et vita procubuit.

42 Siete testigos de visu en Macao, 4 en Manila, 10 en Japón. Hay relación in litteris annuis Japoniae, in qua fuse describuntur acta Martyrum, además de devoción y reliquias.

Art. 9 Sexto martirio

43 Nueve días después fueron decapitados en Nagasaki 11 alumnos de la ley cristiana, causa: nisi quod domos haberent vicinas aedibus, ubi capti fuerant religiosi; [...] Illud ad eorum gloriam vehementer pertinet, quod oblatas a gubernatores conditiones amplissimas, non vitae solum, sed etiam libertatis atque opum, constantissime recusarunt.

44 Todos laicos educati a Patribus SJ y de la Confradía del Rosario. Primum in iis locum dignitatis obtinebant duo: Antonius Chimura, Leonardi, de quo supra dictum est, propinquus; et Thomas Cotenda Chiumius Regis Firandensis consanguineus. Primus statim atque ad locum supplicii venit, quaesivit quonam prorsus in loco Leonardo decidisset;

(p. 16) monstratum autem crebris libavit osculis, lacrimis rigavit, et datis cervicibus, corpore truncato texit. Alterum ferunt laetitia gestientem incessisse audito mortis nuncio, idque unum quaestum esse, qued non diutius medios inter ignes moreretur.

45 En Macao 8 testigos de visu, 1 de auditu, relato in litteris annuis Japoniae pag. 25. p. 344.

Art. 10 Séptimo martirio

46 22 de mayo de 1620 en Nagasaki: catequista de la SJ Matthias Arimensis que desde los 14 años servía a los padres y ardía en deseos de ingresar en la SJ. Missus cum fasciculo litterarum a P. Matthaeo de Couros Provinciali, le pillaron de noche los soldados pidiéndole que delatara a los sacerdotes que conociera. Ille contgra conticescera. Instant, minantur, sternunt humi pronum et verberibus afficiunt. Como resistía, pasaron a mayores tormentos. Admoto ori infundibulo, aquam ingerunt stomacho quantam capere possit, et haurire respirando debeat. Tum ventri instar dolii distento genibus incumbentes, aquam per omnes corporis meatus vi extrudunt. Como se moría, pararon un tiempo y volvieron. Matthias cum disrumperetur, exerta propter vim doloris lingua, iacuit semianimis. Vidit miles improbus, et pugno in mentum impacto collisit oris dentes, quibus linguae pars prominens abscissa est. Cruci illum destinabant, aut rogo: sed Christi miles doloris acerbitate pressus animam Deo reddidit. Caput eius humeris revulsum, infixumque hastili per celebriores urbis vias circumtulerunt: truncum in mare proiecerunt.

47 En Macao 3 testigos de visu y otros 3 de auditu, en Manila 1 de audito, en Japón 1 de auditu.

(p. 17) Art. 11. Octavo martirio

16 agosto 1620 cinco en Cocura, reino de Bugo: el noble Simon Quiota (o Bucosaius), a ejemplo de los jesuitas que lo educaron non putavit avito genere et militari, qua olim floruerat, gloria indignum, iuventutem christianam bonis moribus ac litteris imbuere, dio posada a tres neófitos: Thomas Guengorus, su mujer Martha y al hijo de ambos, Jacobo: el rey de Bugo mandó recadero de que no enseñaran la ley proscrita por el Xongun. Non obtemperantem vocat cum uxore Magdalena, et piis hospitibus. Victuros omnes significat, si Christum eiuraverint; nisi fecerint, morituros. Rechazaron. Quare cunctos in crucem, capiten inverso, tolli iubet iniquus Rex, con la sentencia: Istis crux irrogatur a Principe, quia promulgatam a Patribus legem amplexi, eam recusant abiicere. Simon et Magadalena vivi spirantesque perstiterunt in cruce usque ad sequentis diei vesperam. Martha paullo diutius. Thomas et adolescentulus Jacobus demum lanceis sunt transfixi. Corpora cum ipsis crucibus cremata sunt, cineres in mare proiecti.

49 Macao 2 testigos de visu, 1 de auditu, 2 de publica voce y en las Relationibus Sum. M. n. 54 pag. 180, hay carta de Simón, copiada en litteris annuis p. 115.

Art. 12. Noveno martirio

50 Annus 1622 fuit ex omnibus Ecclesiae Iaponicae cruentissimus. El japonés cristiano Ioachimus Firayama (seu Diaz Manilia Iaponiam repetens) llevó a Fr. Pedro de Zúñiga agustino y Fr. Ludovicus Flores Belgam OP. En la versión de la Academia de la Historia es el japonés el que demanda a ingleses y holandeses, aquí son los holandeses lo que llegaron a Firando regulo significant, a se comprehensos adduci religiosos viros. Re ad imperatorem delata, ira exaestuans statim iubet duos illos religiosos cum navarcho Ioachimo vivos concremari, vectores et nautas ferro perimi; praeterea mactari viros omnes religiosos et christianos, quicumque Nangasachii vel Vomurae in vinculis essent.

51 Lata sententia, et frustra beatorum Martyrum tentata constantia, die 19 Augusti ad supplicium... stetere medios inter ignes duorum horarum spatio immoti, defixil in caelum oculis, velut sensus omnis et doloris expertes. Caeteri duodecim nautae pari constantia capite sunt obtruncati. Admirabilis fuit naucleri virtus, qui ad extremum usque spiritum et e mediis flammis non destitit Deum laudare et pro christiana religione ad confertam multitudinem perorare.

52 Sobre Flores en Macao 8 testigos de visu, en Manila 6, en Japón 6 de auditu. De Zúñiga en Macao 9 de visu y dos de auditu, en Manila 2 de visu y 2 de auditu, en Japón 7 de visu y 2 de auditu. Sobre los 13 restantes testificaron en Macao 13 de visu, en Manila 3 de visu, en Japón 2 de visu, relación auténtica in litteris annuis p. 13.

55 Se añade a este grupo el decapitado el 10 de agosto, Fr. Agustino Ota, jesuita japonés, bautizado con 15 años se encomendó a los padres y le hizo catequista el p. Camillo Costanzo, con el que fue capturado y le acompañó en la cárcel.

(p. 19) 56 de su martirio da fe 1 testigo de visu y 9 de auditu, relato auténtico in litteris annuis p. 87.

Art. 13: Martirio décimo

57: 52 mártires, de ellos 8 OP, 5 Franciscanos (de ellos 2 terciarios), 9 SJ, 2 catequistas y resto laicos de la cofradía del Rosario, 10 de septiembre de 1622.

58 Religiosos de la cárcel de Vomura donde estuvieron varios años undique septi militibus, Nangasachium alacres processerunt. Unicuique restis innexa collo, et appositus lateri tortor, qui funis caput extremum manu tenebat. In colle summo visebantur stipites quinque et viginti, ad quos obligandae erant devotae flammis victimae. Christianos, qui ad triginta facile millia, praeter advenas et indigenas, convenerant, discludebat, septum e multiplici compactum palo: tum legio militum circumfusa. In editiori quodam loco extabat instratum sinensi tapete tribunal in eoque sublimis cum corona iudicum is, cui Praetor feralis tragediae curam commiserat.

59. Non continuo Christi victimae intra septum admissae: esperaron a 31 cristianos de Nagasaki. Laetissimus accidit utriusque agminis occursus, his atque illis invicem sibi gratulantibus, quod nunc socii gloriosae mortis, et mox perennis vitae futuri essent. In patentem demum aream introducti, qui rogo destinati erant, ad suum singuli stipitem a lictoribus adstricti fuerunt, praecinentes alternatim Psalmum Laudate Dominum onmes gentes. Hymno dicto, V.P. Carolus Spinola orationem habuit, ad multitudinem, et christianos in fide confirmavit.

60 Obtruncatus Christi militibus triginta, et eorum capitibus

(p. 20) ante oculos aliorum in mensa collocatis ad terrorem, infertur ignis, et paratae materiae subiicitur, quae momento flammam concepit. Distabant ab igne corpora palmos quinque et viginti, ut letius torquerentur; ac si qua parte lucuentior, serperet flamma, coercebatur a lictoribus. Locus omnis circum incondito vocum ac gemituum strepitu personabat: soli Martyres taciti immotique, defixis in caelum oculis, illustre sui spectaculum angelis, hominibusque exhibebant. Duas tresve horas tenuit crudele supplicium; in quo primus cecidit V. P. Carolus Spinula. Caeteri proxime sunt consecuti, quemque vivi instituerant locum, exustis corporibus texerunt, insigni laude fortitudinis et magna religionis gloria. Ultimus iacuit V. P. Sebastianus Chimura, cum tres ipsas horas vim ignis, quo lentius, eo condeluis saevientis pertulisset. Omnium corpora in mare proiecta, ne Christiani ea venerarentur.

61 Singularis extitit virtus Luciae de Fleite, foeminae ultra septuagenariae, quae ad Martyrium laetissimo vultu processit, nec unquam cessavit divinas laudes praecinere, et infidelium obstinationem arguere.

62 Nec minor fuit animi vigor e caelo delapsus in Ignatio puerulo quatrienni, a P. Spinula olim baptizato. Eius matrem Elisabetham conspicatus Spinula, quasivit ex ea, ubinam esset suus Ignatiolus? Interiecta enim lignorum strues ne ille cerneretur obstabat. Quem mater sublatum inter manus et bellissime vestitum ostentans: En illum inquit, me Pater. Mori mecum gaudet. Ac libenter ego quidem duas res, quae mihi carissimae erant, Deo meo immolo, vitam et filium. Mox puerulum contuens; En, ait, qui te filium Dei fecit, ac vitam dedit multo meliorem ista, quae modo es finienda. Huic te, nate, commenda, utque tibi benedicat, precare, Flexit genna puer et complicatis manibus matri paruit. Quo spectaculo permota multitudo, lamentabile sustulit murmur. Tria quatuorve capita acinace immiti decussa ceciderunt ante pueruli pedes; nec ille tamen se commovit. Ventum era ad matrem. Omnes puerum intueri, pro illo omnes trepidare. Ille decisum et ante se provolutum carae parentis caput vidit immotus, omissisque lacrimis et planctu, velut intelligens suas iam partes esse, nudavit collum, et cerviculam crudeli ferro praecidedam obtulit.

63 Incertum, an matris, vel filii virtus laudanda magis. Utraque certe instar miraculi habenda videtur. Sic total familia Christo se adiunxit. Elisabetha

(p. 21) era la esposa del Dominici Giorgi.

64 Más de 25 testigos de visu.

65 Relación auténtica in litteris annuis, y hay varias cartas de Spinula desde la cárcel, plenas fortitudinis et invincibilis constantiae.

Art. 14: Undécimo martirio

66 11 septiembre decapitaron en Nagasaki a Gaspar Cotenda (Koteda), catequista con los SJ y OP y a Francisco, hijo de Cosme Taquea (Takeya), de 12 años; y a Pedro, hijo de Bartolomé Xiqui (Shichiemon), de 7 años. Trataron de que abjuraran cum promissione incolumitatis et veniae, et constantes in fide permanserunt.

67 Testigos en Macao 11 de visu, en Manila 1 de visu, en Japón 1 de visu.

Art. 15 Duodécimo martirio

68 12 de septiembre 4 a fuego lengo en Vomura, tres OP y 1 franciscano. VP Fr. Thomas a Spiritu Sancto o de Zumárraga, vitoriano, vicario general OP en Japón que llevaba 15 años en la cárcel. Fr. Mancius a S. Thoma OP clérigo corista y profeso japonés que ayudaba en la conversión de infieles. El tercero Fr. Dominicus, japonés corista y catequista. Fr. Apollinaris Franco sacerdote y comisario franciscano, hombre de santidad preclara y estudiosísimo de la salvación de las almas, que había trabajado con Navarrete para fundar la hermandad de la Caridad.

(p. 22) 69 Testigos de Fr. Thoma 1 de visu, 15 de auditu y de notoriedad; de Fr. Mancio, 1 de visu, 9 de auditu o fama; de Fr. Dominicus, 1 de visu, 8 de auditu, de Fr. Apollinaris, 1 de visu y 15 de auditu.

Art. 16 Decimotercer martirio

70 El 2 de octubre la familia formada por Ludovicus Jacquichi, su mujer Lucia, su hijo de ocho años Andreas y el de cuatro años Franciscus, todos decapitados menos Ludovico, quemado a fuego lento, hay en Manila 3 testigos de auditu y en Macao 11 de visu, en Japón 2 de visu. Oblata omnibus fuit impunitas, si fidem negarent.

Art. 17. 14º Martirio

71 El 15 de diciembre de 1624 en Nagasaki, Caius Corainus (Coreanus), quemado, catequista de los SJ, et a multis annis catholicam religionem omni studio promovebat, Macao 4 testigos de visu y 1 de auditu, Japón 2 de visu, Manila 1 de auditu.

Art. 18: 15º Martirio